Κρητικές Μαντινάδες

                              Της Αγάπης

Δέκα γιατροί μ'εξέτασαν
κι επτά μου πήραν αίμα,
μα όλοι μαζί μου είπανε
πως αγαπώ εσένα!
Δε φήνω την αγάπη τσι
άλλος κιανείς να πάρει,
ούτε στον ίδιο το Θεό
δεν κάνω τέτοια χάρη!
 
Αν είσαι στάλα των ματιών
ποτέ δεν θα δακρύσω
να μη πορήσεις κ χαθείς
εγώ σαν σε σκουπίσω...
 Στσ'αγγέλλους επαράγγειλα
την έννοια σου να έχουν,
μα μου 'παν πως οι άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν... 
 
Είσαι ένα όνειρο άπιαστο
που κάθε βράδυ βλέπω
και το θεό παρακαλώ
μπας και κοντά σου έρθω!!  
Αν είσαι στάλα των ματιών
ποτέ δεν θα δακρύσω
να μη πορήσεις κ χαθείς
εγώ σαν σε σκουπίσω...
 
Aχι και γιάντα σ' αγαπώ
και γιάντα σε λατρεύω
Για μια φορά που σ’ άγγιξα
δεκάδες σε γυρεύω 
Κατέβα Θε μου να τη δεις
κι ύστερα εμένα κρίνε,
να δεις το λόγο που σαφή
στην αμαρτία είμαι...!

                              Της Κρήτης

Ευθύνη να'σαι κρητικός
μα νασαι κι ομιλίτης
για ναποδείξεις πως τιμάς
τα χώματα τσι Κρήτης!
Tην Kρήτη τη φωνάζουνε
όλοι λεβαντογέννα,
μα γω λεβάντισσα θα πω
τη μάνα που σε γέννα!
 
Να μπόραγα να αγόραζα
μια μέρα τον πλανήτη,
να του αλλάξω τ' όνομα
να τονε βγάλω ΚΡΗΤΗ.
 Όλου του κόσμου τα νησιά
που είναι στον πλανήτη
πάλι μαζί δεν κάνουνε
την ομορφιά σου Κρήτη!
 
Χίλιω λογιώ οι ομορφιές
σε τούτω τον πλανήτη
μα όλες μαζί δεν κάνουνε
ένα ψιχάλι Κρήτη!
Τα Κρητικά τα χώματα
όπου και να τα σκάψεις,
αίμα παλληκαριών θα βρεις
κόκκαλα θα ξεθάψεις.

                               Της Ξενιτιάς

Δεν έχει η ξενιτιά μπαξέ,
τον Μάη για να πιάσω,
πάλι λουλούδια αγοραστά,
στην πόρτα θα κρεμάσω.
Δεν πάει να βρέχει, να βροντά
ν' αστράφτει, να χιονίζει
τον Κρητικό στην ξενιτιά
πράμα δεν τον λυγίζει!
 
Kάνω τη σκέψη αγγαλιά
παρέα να στη δώσω
να σου κρατάει συντροφιά
μέχρι να σ' ανταμώσω!
Στη ξενιτιά σ' αναζητώ
χρόνια τα όνειρά μου
που επιθυμώ να εκλπηρωθούν
η στη γενέτειρά μου!
 
Φεγγάρι και άστρα τ' ουρανού
που πάτε και στα ξένα,
σα δείτε το αδελφάκι μου
φιλήστε το για μένα!
Κρήτη μου τα παλικάρια σου
και γιάντα τα ξορίζεις
η ξενιθιά τα χαίρεται
και συ τα λαχταρίζεις!
 

                              Του Χωρισμού

 
Tράβα λοιπόν το δρόμο σου
κι άσε με μένα πίσω
και γω θα βρω τη δύναμη
μπροστά να συνεχίσω!
Έγω γω μέσα στην καρδιά
ένα μεγάλο πόνο
και ο γιατρεμός τα πάθη μου
ο γυρισμός σου μόνο!
 
Οι δρόμοι μας τελειώσανε
μα πως να ξεχαστούμε
οι αναμνήσεις μια ζωη
στην σκέψη μου θα ζούνε!
Είναι σκληρό να αγαπάς
και να πονεί η καρδιά σου
όταν τον θέλεις δίπλα σου
να είναι μακριά σου!
 
Κάθε στιγμή τον σκέφτομαι
μελαγχολώ και λιώνω
δακρύζω μέσα στο όνειρο
όποτε σ' ανταμώνω!
Ο χωρισμός εντάκαρε
να με λιποθυμήσει
και την καρδιά μου στράγγιξε
το αίμα να κυλήσει!
 

                                    Αστείες

 
Ούτε ένα sms
δε γάτεχες να πέψεις,
μα τη καρδία μου ήξερες
καλά-καλά να κλέψεις!
E Κακομοίρα μάνα μου
και πως τονε αντέχεις
τον άντρα σου τον κουζουλό
και παλαβό που έχεις!
 
Hacker θα γίνω της καρδιάς
τους κωδικούς να σπάσω
να σ' έχω σ' ένα cd-rom
να μην σε ξαναχάσω!
Ας ήταν και να κάτεχα,
ποιός φτιάχνει τα ευρώ
να πάω μωρέ και να του πω,
εδώ 'με μπρε και 'γω.
 
                                                                                                               Επιστροφή στην Αρχή